Emzirmeyi Nasıl Bıraktırdım
Merhaba,
Sonunda boş bir vakit bulup emzirmeyi kesme anımı anlatabileceğim. Bebeği 24 ay a yaklaşmış ve hala emziren annelerin ortak derdi sadece ve sadece emzirmeyi nasıl kesebilirimdir herhalde. Bu durum benim için korkulu bir rüyaydı adeta. Hayatta beceremeyecekmişim gibi gelirdi. Bu Özgür ün emmeye olan aşırı düşkünlüğünden dolayı kaynaklanıyordu tabii.. Bazı bebekler kendi istekleri ile emmeyi bırakabiliyor. Bu anneler şanslı :) Bir de Özgür gibi tüm zamanını meme de geçiren ve asla biberonu ve emziği kabul etmeyen bebekler var. Özgür son dönemlerde artık neredeyse sadece günde 1-2 saatini oyuna ayırıp geri kalan tüm zamanını kucağımda emerek geçiriyordu. Bu durum beni artık sabırsız, sinirli ve hayattan soğumuş bir duruma getirmişti.
DENEME 1
Özgür 22 aylık olduğunda yazlıkta babaannesinin yanında acaba denesem mi diyerek bir deneme gerçekleştirdik. Renkli yara bantlarından yapıştırarak Özgür ün emmek istediği anda yarabantını gördüğü anı hiç unutmayacağım herhalde. Çok şaşkındı. Hemen kucağımdan inip gitmişti. Arada gelip bakıp yine gidiyordu. Gündüzü böyle atlatmıştık. Gündüz uykusuna geçerken ağladığından biraz zorlandım tabi ama uyku daha ağır bastırmıştı. Gece uyku zamanı geldiğinde ise birlikte yatağa yatıp telefondan ninni açarak pışpışlayarak hiç ağlamadan uyumasını sağlamıştım. Amann çokta zor olmadı dedim kendi kendime. Taaaa kiii gece uyanmasına kadar. Gece uyandığında memeyi bulamadığından çok fena bir ağlama krizi ile karşı karşıya kaldım. Ne yapsam susturmaya yetmedi. Neredeyse tüm mahalleyi kapının önüne toplayabilirdik. O zaman çevre baskısını üstümde hissettiğimden emzirmeye karar verdim inanın 1 saniyede uykuya geçti. O gün karar aldım öğle uykusu ve gece uykusu öncesinde emzirecektim. Onun harici emzirmeyecektim. Tam 2 ay uyku öncesi emzirme şeklinde devam ettim.
DENEME 2
1. GÜN
Özgür 24 aylık olduğunda doğum gününü kutlamış hatta 1 hafta da geçmiş artık kararlı olup bu işi kökten çözmeliyim diye düşündüm. Eşim artık bana acıyarak baktığı için :) Adapazarı na annemin ve babamın yanına gidip bu işi bitirene kadar orada kalmamı söyledi. Çünkü İstanbul da apartmanda yine mahalle baskısı hissediyordum üstümde. Kimseyi rahatsız etmek istemiyordum. Bu işte benim için başkasını düşünmemem çok önemliydi. Annem ve babam yazın köyümüzde müstakil evimizde kalıyordu. Öyle bir yer ki çevresinde bina bile yok. Emzirmeyi bırakmak için biçilmiş bir kaftan. :) Anneme ve babama dedim ki "emzirmeyi bırakma kampına hazır mısınız?" Coşkulu bir "eveeett" cevabından sonra son derece kararlılıkla kampa başladık. Gündüz uykusu öncesinde yanıma yatırıp pışpışlayarak hafif bir ağlama ile atlattık. Gece uykusundan önce 2 saatlik bir ağlama sonrasında kaldır yatır yöntemi ile uykuya geçti. Benim korkulu rüyam olan gece uyanması ağlaması ile "Özgür cüm meme yok annecim" dememle sırtını bana dönüp uykuya geçmesi bir oldu. Ben tabii şokk :) Sabaha karşı yine mızırdandı ve yine "Annecim meme yok" telkinimden sonra bana kolunu atıp uyumaya devam etti. İlk gün gece uykusu öncesi 2 saatlik ağlama krizi hariç gayet rahat geçmişti.
2.GÜN
2. gün gündüz yine pek sorun etmedi gündüz uykusu öncesi yine biraz mızırdanıp uykuya geçti. Gece uykusu öncesi ise yine ağlama krizi tuttu. Ama bu sefer 1 saat ağlayıp direnmemeyi seçip uykuya geçti. Gece uyanmasında ise artık benim "annecim meme yok" lafımı yemedi. Ağlama krizi son sürat sürdü. Ben sırtını sıvazlayarak sakinleştirmeye çalıştım. Yarım saat ağlamadan sonra uykuya geçti. Sabaha karşı uyanmasını bu sefer yapmadı.
3.GÜN
3. gün gündüz uykusundan önce beraber gidip yatağa yatıp sırtını sıvazlayarak hiç ağlamadan uykuya geçmesini sağladım. Gece uykusundan önce ise annemin cicibebeli sütlü mama yedirip öyle yatıralım teklifine uyarak mamayı yiyip yarım saat sonrasında yatağa gittik. Sadece 20 dakika mızırdanma sonunda uykuya geçti. Gece uyanmadı. Bunu karnının tok olmasına yorduk :) Sabaha karşı uyanmasında ise sadece su içip uyudu.
Velhasılıkelam 1 hafta bu ağlamalar sürdü. İstanbul a döndüğümüzde ilk iş olarak Özgür ün odasındaki yatağının koruma bölümünü açarak geniş bir yatak yaptık. Yatak alçak ve Özgür ün girip çıkabileceği bir yatak oldu. Odasını düzenledim. 2 Yaşına kadar Özgür bizimle yattı. Yatağını öyle gören Özgür uykusu geldiğinde beni elimden tutup yatak odasına değilde kendi odasına sokup yatağına beni de yatırıp uyumak istedi. Ben yine şoklarda :) Yanına yatıp uyuması 2 dakika sürünce yanından kalktım. Gece uyanmasında ise sadece su içirip yanına yatıp uyumasını sağladım.
Aradan 1 ay geçti Özgür artık uykusu geldiğinde beni elimden tutup odasına götürüyor. Birlikte yatıyoruz ve uyuması 2 dakikayı geçmiyor. Hiç ağlamıyor. Geceleri bazen deliksiz sabaha kadar uyuyor. Uyansa da su içip yine uyuyor. Tamamen unuttu artık.
Emmeyi bıraktığında Özgür ün hayatında yemek yeme konusunda büyük değişimler başladı. Artık günde 8 öğün yediği falan oluyor :) Meğer emerken çocuğum yemek yemeyi unutuyormuş. Hani anneler dert yanıyor ya yemiyor diye. Dert yanmayın anneler gün geliyor yiyorlar :)
Sevgili emziren anne arkadaşım biliyorum bu satırları okurken ahh ben nasıl yapacağım diye düşündüğünü. Ama oluyor. Kararlı olunca oluyor. Maksimum 1 hafta sık dişini. Sonrasında sende özgürsün bebeğinde özgür. İstediğin tişört ü giyebilecek, çocuğunu kucağında taşırken artık emmeye yeltenmeyecek.
Güç sende!
Ekibinizi sağlam kurup, emzirmeyi bırakma kampına sizlerde girebilirsiniz. Zira yanınızda sizlere destek olmayan birileri ile veya yalnız bu iş çok zor olur.
Bana bu kamp dönemimde emeği geçen tüm sevdiklerime buradan sevgilerimi şükranlarımı sunuyorum.
Hadi bakalım umarım tüm anneler ve yavrular bu dönemi en az üzüntü ile atlatırlar.
Sevgiler...
Sonunda boş bir vakit bulup emzirmeyi kesme anımı anlatabileceğim. Bebeği 24 ay a yaklaşmış ve hala emziren annelerin ortak derdi sadece ve sadece emzirmeyi nasıl kesebilirimdir herhalde. Bu durum benim için korkulu bir rüyaydı adeta. Hayatta beceremeyecekmişim gibi gelirdi. Bu Özgür ün emmeye olan aşırı düşkünlüğünden dolayı kaynaklanıyordu tabii.. Bazı bebekler kendi istekleri ile emmeyi bırakabiliyor. Bu anneler şanslı :) Bir de Özgür gibi tüm zamanını meme de geçiren ve asla biberonu ve emziği kabul etmeyen bebekler var. Özgür son dönemlerde artık neredeyse sadece günde 1-2 saatini oyuna ayırıp geri kalan tüm zamanını kucağımda emerek geçiriyordu. Bu durum beni artık sabırsız, sinirli ve hayattan soğumuş bir duruma getirmişti.
DENEME 1
Özgür 22 aylık olduğunda yazlıkta babaannesinin yanında acaba denesem mi diyerek bir deneme gerçekleştirdik. Renkli yara bantlarından yapıştırarak Özgür ün emmek istediği anda yarabantını gördüğü anı hiç unutmayacağım herhalde. Çok şaşkındı. Hemen kucağımdan inip gitmişti. Arada gelip bakıp yine gidiyordu. Gündüzü böyle atlatmıştık. Gündüz uykusuna geçerken ağladığından biraz zorlandım tabi ama uyku daha ağır bastırmıştı. Gece uyku zamanı geldiğinde ise birlikte yatağa yatıp telefondan ninni açarak pışpışlayarak hiç ağlamadan uyumasını sağlamıştım. Amann çokta zor olmadı dedim kendi kendime. Taaaa kiii gece uyanmasına kadar. Gece uyandığında memeyi bulamadığından çok fena bir ağlama krizi ile karşı karşıya kaldım. Ne yapsam susturmaya yetmedi. Neredeyse tüm mahalleyi kapının önüne toplayabilirdik. O zaman çevre baskısını üstümde hissettiğimden emzirmeye karar verdim inanın 1 saniyede uykuya geçti. O gün karar aldım öğle uykusu ve gece uykusu öncesinde emzirecektim. Onun harici emzirmeyecektim. Tam 2 ay uyku öncesi emzirme şeklinde devam ettim.
DENEME 2
1. GÜN
Özgür 24 aylık olduğunda doğum gününü kutlamış hatta 1 hafta da geçmiş artık kararlı olup bu işi kökten çözmeliyim diye düşündüm. Eşim artık bana acıyarak baktığı için :) Adapazarı na annemin ve babamın yanına gidip bu işi bitirene kadar orada kalmamı söyledi. Çünkü İstanbul da apartmanda yine mahalle baskısı hissediyordum üstümde. Kimseyi rahatsız etmek istemiyordum. Bu işte benim için başkasını düşünmemem çok önemliydi. Annem ve babam yazın köyümüzde müstakil evimizde kalıyordu. Öyle bir yer ki çevresinde bina bile yok. Emzirmeyi bırakmak için biçilmiş bir kaftan. :) Anneme ve babama dedim ki "emzirmeyi bırakma kampına hazır mısınız?" Coşkulu bir "eveeett" cevabından sonra son derece kararlılıkla kampa başladık. Gündüz uykusu öncesinde yanıma yatırıp pışpışlayarak hafif bir ağlama ile atlattık. Gece uykusundan önce 2 saatlik bir ağlama sonrasında kaldır yatır yöntemi ile uykuya geçti. Benim korkulu rüyam olan gece uyanması ağlaması ile "Özgür cüm meme yok annecim" dememle sırtını bana dönüp uykuya geçmesi bir oldu. Ben tabii şokk :) Sabaha karşı yine mızırdandı ve yine "Annecim meme yok" telkinimden sonra bana kolunu atıp uyumaya devam etti. İlk gün gece uykusu öncesi 2 saatlik ağlama krizi hariç gayet rahat geçmişti.
2.GÜN
2. gün gündüz yine pek sorun etmedi gündüz uykusu öncesi yine biraz mızırdanıp uykuya geçti. Gece uykusu öncesi ise yine ağlama krizi tuttu. Ama bu sefer 1 saat ağlayıp direnmemeyi seçip uykuya geçti. Gece uyanmasında ise artık benim "annecim meme yok" lafımı yemedi. Ağlama krizi son sürat sürdü. Ben sırtını sıvazlayarak sakinleştirmeye çalıştım. Yarım saat ağlamadan sonra uykuya geçti. Sabaha karşı uyanmasını bu sefer yapmadı.
3.GÜN
3. gün gündüz uykusundan önce beraber gidip yatağa yatıp sırtını sıvazlayarak hiç ağlamadan uykuya geçmesini sağladım. Gece uykusundan önce ise annemin cicibebeli sütlü mama yedirip öyle yatıralım teklifine uyarak mamayı yiyip yarım saat sonrasında yatağa gittik. Sadece 20 dakika mızırdanma sonunda uykuya geçti. Gece uyanmadı. Bunu karnının tok olmasına yorduk :) Sabaha karşı uyanmasında ise sadece su içip uyudu.
Velhasılıkelam 1 hafta bu ağlamalar sürdü. İstanbul a döndüğümüzde ilk iş olarak Özgür ün odasındaki yatağının koruma bölümünü açarak geniş bir yatak yaptık. Yatak alçak ve Özgür ün girip çıkabileceği bir yatak oldu. Odasını düzenledim. 2 Yaşına kadar Özgür bizimle yattı. Yatağını öyle gören Özgür uykusu geldiğinde beni elimden tutup yatak odasına değilde kendi odasına sokup yatağına beni de yatırıp uyumak istedi. Ben yine şoklarda :) Yanına yatıp uyuması 2 dakika sürünce yanından kalktım. Gece uyanmasında ise sadece su içirip yanına yatıp uyumasını sağladım.
Aradan 1 ay geçti Özgür artık uykusu geldiğinde beni elimden tutup odasına götürüyor. Birlikte yatıyoruz ve uyuması 2 dakikayı geçmiyor. Hiç ağlamıyor. Geceleri bazen deliksiz sabaha kadar uyuyor. Uyansa da su içip yine uyuyor. Tamamen unuttu artık.
Emmeyi bıraktığında Özgür ün hayatında yemek yeme konusunda büyük değişimler başladı. Artık günde 8 öğün yediği falan oluyor :) Meğer emerken çocuğum yemek yemeyi unutuyormuş. Hani anneler dert yanıyor ya yemiyor diye. Dert yanmayın anneler gün geliyor yiyorlar :)
Sevgili emziren anne arkadaşım biliyorum bu satırları okurken ahh ben nasıl yapacağım diye düşündüğünü. Ama oluyor. Kararlı olunca oluyor. Maksimum 1 hafta sık dişini. Sonrasında sende özgürsün bebeğinde özgür. İstediğin tişört ü giyebilecek, çocuğunu kucağında taşırken artık emmeye yeltenmeyecek.
Güç sende!
Ekibinizi sağlam kurup, emzirmeyi bırakma kampına sizlerde girebilirsiniz. Zira yanınızda sizlere destek olmayan birileri ile veya yalnız bu iş çok zor olur.
Bana bu kamp dönemimde emeği geçen tüm sevdiklerime buradan sevgilerimi şükranlarımı sunuyorum.
Hadi bakalım umarım tüm anneler ve yavrular bu dönemi en az üzüntü ile atlatırlar.
Sevgiler...
Yorumlar
Yorum Gönder